Julia Hartwig (1921-2017)
Poetka, eseistka, tłumaczka literatury pięknej. Urodzona w Lublinie, w mieście, do którego w 1918 roku uciekli z bolszewickiej Rosji jej rodzice. Matka Maria, z domu Biriukow, była Rosjanką, ojciec Ludwik - Polakiem. Miała dwóch braci - Edwarda i Walentego oraz dwie siostry - Helenę i Zofię. Julia była najmłodsza z piątki rodzeństwa.
Poetka uczyła się w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie. W 1936 roku w szkolnym piśmie „W słońce” opublikowała swój pierwszy wiersz. W Lublinie mieszkała do 1940 roku. Podczas okupacji przeniosła się do Warszawy, gdzie w latach 1940-1944 studiowała romanistykę i polonistykę na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Była też kurierką AK. Zaraz po wojnie kontynuowała studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie na Uniwersytecie Warszawskim (1946).
W tym czasie publikowała swoje utwory m. in. w Wyborze wierszy poetów lubelskich oraz na łamach „Twórczości” i „Kuźnicy”. Od 1947 do 1950 r. przebywała we Francji na stypendium rządu francuskiego (studiowała literaturę francuską). Po powrocie zamieszkała w Warszawie. Wkrótce ukazał się zbiór jej reportaży Z niedalekich podróży, a dwa lata później debiutancki tom poezji Pożegnania. Później poetka wydała wiele bajek oraz utworów dla dzieci i młodzieży. W latach 1970-1974 przebywała wraz z mężem i córką w USA. Pobyt ten zostawił ślad w jej twórczości w postaci Dziennika amerykańskiego, Wierszy amerykańskich oraz dwóch antologii: ...opiewam nowoczesnego człowieka. Antologia poezji amerykańskiej (1992) oraz Dzikie brzoskwinie. Antologia poetek amerykańskich (2003).
Od 1980 roku opublikowała w różnych wydawnictwach kilkadziesiąt książek, głównie tomików poezji, a także monografii, dzienników, esejów, szkiców, felietonów. Jej wiersze i artykuły ukazywały się w pismach takich jak: „Odrodzenie”, „Nowa Kultura”, „Świat”, „Nowe Książki”, „Poezja”, „Tygodnik Powszechny”, „Twórczość”, „Kresy”, „Na Głos”, „Zeszyty Literackie”, „Odra”, Więź” czy „Kwartalnik Artystyczny”.
Była też znaną tłumaczką z języka francuskiego i angielskiego. Przekładała na język polski twórczość takich pisarzy jak: Guillaume Apollinaire, Allen Ginsberg, Max Jacob, Blaise Cendrars, Pierre Reverdy, Marianne Moore czy Wiliam Carlos Williams.
Julia Hartwig otrzymała wiele prestiżowych nagród: Nagrodę ZAiKS, Nagrodę Fondation d'Hautvilliers „Prix de Traduction”, Nagrodę Polskiego PEN Clubu, Nagrodę Literacką Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego, Thornton Wilder Prize, Nagrodę im. Georga Trakla, Nagrodę Ministra Kultury za całokształt twórczości, Nagrodę Wielkiej Fundacji Kultury, Nagrodę Fundacji Władysława i Nelli Turzańskich, Nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego, Nagrodę Lubelskiego Festiwalu „Miasto Poezji” - Kamień, Nagrodę im. Czesława Miłosza oraz Premio Acerbi za całokształt twórczości.
Została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis”, Narodowym Orderem Legii Honorowej i Krzyżem Wielkim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W 2015 roku została uhonorowana tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2009 roku poetce nadano Honorowe Obywatelstwo Miasta Lublina.
Była pięciokrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike za tomy: Zobaczone, Nie ma odpowiedzi, Błyski, Bez pożegnania i Jasne niejasne, do Śląskiego Wawrzynu Literackiego za tom Jasne niejasne oraz do tytułu Mistrza Mowy Polskiej.
Działalność filii MBP: