Wystawa prezentowana w Galerii OKNA MBP mówi o twórcy, którego cechowała wewnętrzna swoboda leżąca także u podstaw Jego poezji. Białoszewski podporządkował życie pisaniu – poza modami, panującymi ideologiami. Wnikliwie obserwował rzeczywistość i siebie w niej, tworzył jej oryginalną wizję.
Komentator poezji Białoszewskiego Stanisław Burkot przypomina:
„Być w świecie sztuki, w literaturze zawsze oznaczało przecież być osobnym, indywidualnym. Przypomnienie tej starej zasady w epoce kultury masowej ma wymiar szczególny – jest świadectwem pokornej odwagi i dzielności etycznej.” Tak odważny był Białoszewski – nie trzymał się żadnej konwencji, rozbijał wszystko, co w poezji znane, by dotrzeć do głębi tego, co intrygowało go
w rzeczywistości, do głębi własnej istoty, by tworzyć wciąż od nowa – i poezję, i samego siebie.
W wystawie wykorzystano poezje Mirona Białoszewskiego, a także teksty Iwony Barygi, Stanisława Barańczaka, Stanisława Burkota, Józefa Olejniczaka, Tadeusza Sobolewskiego, a opracowała Justyna Polakowska.
Ilustracje sporządzono na bazie archiwalnych fotografii.