Wykład Stefana Müncha "Jerozolima w malarskich i muzycznych imaginariach", w ramach XIII edycji otwartych wykładów z historii sztuki Dzieło sztuki jako zwierciadło historii organizowanych przez Miejską Bibliotekę Publiczną we współpracy z Lubelskim Towarzystwem Zachęty Sztuk Pięknych, Instytutem Nauk o Kulturze UMCS.
Filia nr 2 MBP, ul. Peowiaków 12, godz. 17.30
Imaginarium społeczne i geografia wyobrażona objaśniają nam, w jaki sposób ludzie wyobrażają sobie określone miejsca, jednak nie na podstawie wizualnego doświadczenia, lecz za pośrednictwem przekazów religijnych, mitów, opowieści, legend i obrazów. Edward Said zauważa, że nasze postrzeganie świata ma związek z kulturowymi imaginacjami, czyli uwarunkowane jest przez narracje, metanarracje i stereotypy. Jest to więc geografia kreująca, a nie odtwarzająca rzeczywiste mapy, plany i oglądane założenia urbanistyczne. Dlatego na przykład utrwalone w średniowiecznym piśmiennictwie i malarstwie obrazy Jerozolimy oraz Świątyni stanowiły próbę przełożenia opisów biblijnych (Pierwsza Księga Królewska, Księga Ezechiela, Apokalipsa) na język urbanistycznego i architektonicznego konkretu, nie były zaś wynikiem wizualnego doświadczenia, choć Miasto bywało licznie odwiedzane przez pielgrzymów. Zakładano przy tym, że Pismo Św. nie może się mylić, zatem metaforyczne i oniryczne opisy św. Jana należy traktować dosłownie. Postanowiłem zatem sprawdzić, w jaki sposób pojęcie imaginarium można odnieść do sztuk, które operują przedstawieniem obrazowym i wprost odwołują się do widzialnej rzeczywistości (malarstwo) i zarazem do muzyki, posługującej się tworzywem dźwiękowym, czyli z zasady asemantycznym. Przedmiotem analizy jest VII Symfonia „Siedem bram Jerozolimy” Krzysztofa Pendereckiego oraz jej oryginalna wizualizacja, dokonana przy pomocy współczesnych technik komputerowych przez Tomasza Bagińskiego.