Problem historii w historii sztuki dotyczy nie tylko modelu historycznego rozwoju sztuki, lecz także kwestii „historyczności” wytworów, działań i zjawisk, które na przestrzeni stuleci określano mianem „sztuki”. Zmieniały się, jak wiemy, „definicje” dzieła sztuki, zmianie ulegały sposoby interpretacji sztuki; z pewnego punktu widzenia wytwory artystyczne są świadectwami czasu, w którym powstały, mogą aspirować do rangi „dokumentu”.
Jest to jednak swego rodzaju truizm, przynajmniej w epokach o rozwiniętej świadomości historycznej. Dzieła sztuki są, a przynajmniej tak chcielibyśmy wierzyć, jeszcze czymś więcej – oprócz tego, że mówią nam coś o przeszłości, będąc jej naocznym wizerunkiem, mogą stać się także „zabytkiem”, a także „monumentem”, o randze którego decydują określone walory – czy walory te możemy jednak zamknąć w ramach konkretnego czasu? Czy ulegamy złudzeniu, mówiąc o „uniwersalności” i „ponadczasowości” wybranych dzieł? Niniejszy wykład będzie próbą odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób dążymy do mniej czy bardziej harmonijnego pogodzenia ze sobą tych różnych aspektów tworzenia artystycznego, lecz także różnych perspektyw interpretacji. Warto bowiem się zastanowić, czy nie wykluczają się one nawzajem, i co właściwie wnoszą do uchwycenia tajemnicy artystycznej kreacji.
Wykład prof. Ryszarda Kasperowicza, 29 września 2021, godz. 18.30
Uwaga! Zmiana godziny spotkania na 18.30