Krytyka artystyczna w kręgu paryskiej “Kultury”.

Wykład skupia uwagę na pierwszych dwóch dekadach działalności słynnego czasopisma polskiej emigracji, uwzględnia zaś przede wszystkim teksty powstające w reakcji na wystawy polskich artystów emigracyjnych i sztukę docierającą z kraju nad Sekwanę. Plastyka, choć nie była może najistotniejszym polem obserwacji paryskiej „Kultury”, jednak stanowiła dlań stały punkt odniesienia, przede wszystkim za sprawą opiniotwórczych i błyskotliwych tekstów Józefa Czapskiego i Konstantego Jeleńskiego. Wykład przywołuje również innych, mniej dzisiaj pamiętanych krytyków „Kultury”: Jana Torosiewicza (Andrzeja Vincenza), Jana Ulatowskiego, oraz Andrzeja Nakova.