Dorota Seweryn-Puchalska. Bitwa na głosy z Kazimierzem w tle.

Teksty krytyczne artystów są czymś oczywistym w XX wieku, ale niejednokrotnie ich nieoczywistość, co do treści, może przełamywać utarte mity. W okresie międzywojennym i tuż powojennym miały one duże znaczenie w kształtowaniu się życia artystycznego Kazimierza Dolnego, a tym samym miały istotny wpływ na charakter kazimierskiej kolonii artystycznej. Zjawisko, jakim jest kolonia artystyczna, szeroko obecnie badane, jest nadal nie do końca rozpoznane w Polsce. Tym samym rola Kazimierza Dolnego jako ośrodka znaczącego w historii kultury polskiej wymaga ciągłych badań ze względu na znikomą literaturę naukową poświęconą miastu oraz uproszczenia i krążące stereotypy. O jego randze świadczy rola jaką odgrywał w życiu i twórczości poszczególnych twórców. Jednak kształt artystyczny tego miejsca uzależniony był w znacznej części od polemiki toczącej się między artystami. Nie tylko teksty Tadeusza Pruszkowskiego, które niejednokrotnie mogą zadziwiać otwartością na inne nurty, miały duże znaczenie, ale także krytyczne komentarze Jana Cybisa, Tytusa Czyżewskiego oraz Władysława Strzemińskiego i Henryka Stażewskiego. Nie będzie przesadą stwierdzenie, że wręcz wpływały na stopień zainteresowania tym terytorium, pojmowanym jako "przestrzeń moja", ale także jako "ziemia niechciana". Kazimierz zaczął być "odczytywany" poprzez malarstwo. Prace artystów przestały być obrazem miejsca, przestrzeń otrzymywała swoje oblicze poprzez dzieła plastyczne.